Ślubnych wspomnień odrobina

Witajcie moi Mili,

Znów na wstępie kilka słów o Was. Jesteście niesamowici! Dostaję od Was mnóstwo pytań, próśb, słów wsparcia i krytyki, dajecie mi olbrzymi zastrzyk energii. Ten blog istnieje dla Was i dzięki Wam, pewnie gdyby nie tak szerokie grono odbiorców, już dawno zrezygnowałabym z blogowania. 

Dziękuję :) 

W ciągu ostatnich kilku dni dostałam mnóstwo pytań o mój ślub (stąd moje pytanie do Was w ostatnim poście, czy chcielibyście zobaczyć zdjęcia). Pytania są różne, począwszy od tego jak ślub wyglądał, przez to co bym zmieniła, ilu miałam gości, jak byłam ubrania, pomalowana... 

Ślub to najwspanialszy dzień w życiu każdej kobiety, tu nie byłam wyjątkiem. Poza urodzeniem Anastazji nie spotkało mnie w życiu nic piękniejszego. Większość z Was pewnie marzy o ślubie z olbrzymim weselem, o bajkowej sukni pewnie też marzycie. U mnie było odwrotnie. Zawsze chciałam mieć skromny ślub, bez wesela, gdyby nie nacisk rodziny to zapewne zabralibyśmy z mężem świadków do urzędu i byłoby po wszystkim. Po długich walkach skończyło się na obiedzie i słodkim poczęstunku po ceremonii w urzędzie. 

Dodam jeszcze, że sukienka była szyta na podstawie mojego projektu, a make up wykonywałam sama. 

Jak wcześniej wspominałam, sesję zdjęciową również mieliśmy nietypową. Zdjęcia robiła moja jedyna i niezastąpiona przyjaciółka Klodia (jej dzieła możecie zobaczyć tutaj), przed której obiektywem gościłam nie raz. Więcej mówić nie będę, sami zobaczcie.

Ślubny backstage: 

Kiedyś zrobię z tych zdjęć komiksową sklejkę:)

A Wy jaki chcielibyście mieć ślub? Co sądzicie o tradycyjnych sesjach ślubnych, przy krzaczkach, na wieżyczce, z bukiecikiem, o takich które oferuje każde studio foto?